Cam Kent

Cam Kent, Paul Auster'ın "New York Üçlemesi" polisiye roman dizisinin ilk kitabı. Aynı zamanda daha önce Paul Auster okumadıysanız onsuz geçen yıllarınıza üzüleceğiniz de bir kitap. Çünkü başladığı andan itibaren nasıl bittiğini anlayamadan serinin ikinci kitabına başlayacaksınız. 

Daha başlarken polisiye tarzda bir roman olduğunu söylemiştim ama siz de benim gibi polisiye romanlar defterini lisede kapattıysanız hemen açın hatta yeni bir deftere başlayın çünkü bu o bildiklerinize hiç benzemiyor. Okurken beyninizi yan koltuğa koyun ve ayrı ayrı yürütün bu işi bence çünkü biraz duman çıkaracak türden.

Kitap boyunca kim dedektif kim yazar kim Paul kim Auster; Don Kişot da nerden çıktı; Daniel, Quinn, Stillman derken kitabın şak diye bittiği yerde kalakalacaksınız. Edebiyat, felsefe, tarih, dini öğretiler ne ararsanız kimi ararsanız hepsi burada. Kitabın en sevdiğim kısımlarından biri formu değişen nesneler ve bu nesnelerin artık nasıl bir ifade bulacağıyla ilgili olan tartışma kısmıydı. Kitabın 'Kelimeler ve Şeyler' okuyormuş hissi yaratan bu kısmında kitabı bırakıp biraz üzerine düşünün derim. Zaten "Humpty Dumpty" kısmında uzunca durup "Aynı Alice mi bu; çocukken okuduğumuz harikalar diyarı?" diye kalabilirsiniz bir süre (!) Bu kalakalmaları değerlendirip kitabı dedektiflik romanından felsefi varoluşsal bir tartışma ve aydınlanma kitabına taşıyan yazara istediğini vermeliyiz diye düşünüyorum.

Çok sevdiğim bir Hocam vardı ve yazmanın biriktirdiğimiz her şeyi kusmak olduğunu söylerdi. Auster da öyle yapmış. Okumuş, görmüş, deneyimlemiş ve kağıdın üzerine düşüncelerinin hızına yetişmeksizin kelimeleri kusmuş. Neler olup bittiğini anlatmam size büyük haksızlık olacağından kitabın bana neler hissettirdiğini anlatıp sizi okumak üzere heveslendirmek dışında elimden bir şey gelmeyecek. O yüzden bence hemen kitabı alıp okumaya başlayın. Hatta serinin tüm kitabını almanızı öneririm. Çünkü İkinci kitaba bitirir bitirmez başlamak isteyeceğinizden şüphem yok.

Sevgiyle kalın,
Keyifle okumalar.