Biz

"Size söyledim, düş gücünü yok etmeliyiz...

Düş gücünün kökünü kazımalıyız."

Herkese selamlar... Bu fotoğraf Ankara'dan. Kitabı aldığımda çekmiştim. O dönemki yoğunluğumdan Biz romanına başlayamamıştım ama eve dönerken yolda başladım ve geçtiğimiz günlerde de bitirdim. Eve dönmeden fotoğraftaki dalın ağacı elmalarını vermişti bile. O yüzden daha fazla geçirmeden zamanı kitaba geçiyorum.

Yevgeni Zamyatin'in bu eseri distopyaların miladı olarak kabul ediliyor. Ülkemizde George Orwell çoğu kimse tarafından bilinse de Yevgeni Zamyatin'in Biz eseri pek anılmamakta. Oysa Kitabın önsözünde bayıldığım cümleleriyle Bülent Somay'ın da ifade ettiği gibi Zamyatin, 1984' ve hatta Huxley'e de ilham kaynağı olmuş. Daha önce distopya okumadıysanız ya da 1984'ü okumadıysanız gözlerinizden kalbiniz çıkacak kadar heyecanlanabilirsiniz (bu da nasıl bir çılgınlıksa). Ama okuduysanız çokça benzerlik bulup yine de sevip etkisinden çıkmanız çok daha kolay olacak.

Kitapta öne çıkan konulara genel olarak değinmek gerekirse insanların ve hemen her şeyin sayılarla, matematiksel işlemlerle ifade edildiği; düşünce özgürlüğünün olmadığı; kişilerin ilişkileri, yatakları, attıkları her adımın Velinimet tarafından kontrolü edildiği bir ülkede kahramanımız D-503'ün tuttuğu günlüğü okuyoruz.

Kendi yaşadığımız dünyaya baktığımızda doğaya düşman iktidarlarla, çok sesliliğin olabildiğince yok edilmeye çalışıldığı ve gücün tek bir kişide toplandığı sistemlerle dolu. Dünya diyorum çünkü bu durum sadece bizim ülkemiz için geçerli değil. Tek devlet, tek millet, tek adamlık tüm ülkelerin trendi yükselen politikası haline gelmiş durumda. Yükselen duvarla ardında (gerçek duvarlardan bahsediyorum) sadece kendi ülke vatandaşlarını (bazen onu bile değil sadece kendi savundukları etrafında olan ülke vatandaşlarını) yaşamaya değer bulan ülkelerle dolu bir dünya. Yıllar öncesinde bizi şaşkına çeviren hiçbir şey artık şaşırtmıyor.

Ütopyaların gerçek olduğu daha güzel günlere...