"burada bir sokak"

"Burada bir sokak var.

Uzun, ağaçsız ve derin derin uyuyan arabalarla dolu karanlık bir sokak."

Mutlu bir günün günaydını gelecek sanki ardından.

Bir sokağın uyanışı, bir köşeyi dönüşlük mesafenin yakınlığı ile başlıyor her şey.

“Birazdan gün, süt mavi örtüsünü sokağın üzerine serecek, evler ağaracak. Gece, ağır kanatlarını usul usul çırparak batıya doğru süzülecek. Bir yerden kuşların telaşlı sesi çınlayacak. Sonra dev bir kamyon, uykunun ılık bulutları içinden geçerek sokağa girecek.”

Böylesi güzel başlıyor her şey.

“Uzun, ağaçsız ve derin derin uyuyan arabalarla dolu karanlık bir sokak.” 

Birazdan cümleler aynı seyrinde akacak ama sokaktan bir cenaze kalkacak. Öylesine gerçek bir hikaye ki hepimizin kulağına çalındı böylesi utançlar. Filanın oğlu ya onun başına gelmez bir şey, falanın kızı ya suçunu örtbas ederler. Beni daha da derinden yaralamasının başka bir sebebi var bu hikayenin. Ben tam da böyle birini tanıdım. İlkokul arkadaşımdı. Bir kolunu kullanamazdı; bacağında boydan boya ameliyat izleri.. Çocukların başına gelmez sandığımız yıllarımızdı. Bir gün öğrenmiştik ne olduğunu. Anıl’a bir araba çarpmış. Çarpan kişi bir vekilin oğlu. Sonrasını bilirsiniz işte..

Sabah sabah böylesi bir günaydın oldu. Günün geri kalanında düşünecek bir sızı bırakmış olayım bugünlük de. Günaydın..