Dört Köşeli Üçgen

-

“Yaşamanın ilkelerine uzanmış kitaplarda, insanoğlunun ömrünün ilk yarısını beklemekle,
 ikinci yarısını da ilk yarısını anlamakla geçirdiği yazılı olmalıdır.”


    Salah Birsel’in tek romanı olarak bilinen Dört Köşeli Üçgen’i bu yaz okudum. Yönetmenliğini Mehmet Güreli’nin yaptığı aynı isimli sinema filmiyle gündeme gelince bir hevesle almıştım. Fakat filmine gitme fırsatı bir türlü bulamamıştım o süreçte. Üzülerek söylemeliyim ki filmin imdb puanı 5,7. Şimdilik filmi bir kenara bırakıp kitabı konuşalım biz.


    Oldukça farklı, felsefi paradokslar barındıran bir roman olduğunu söylemeliyim. Farklı olduğunu söylerken içten içe günümüz yaşamını okuduğumu da itiraf etmem gerek.

    Kitabın anlatıcısı Tütün Yaprakevi adlı bir tütün fabrikasının deposunda çalışıyor. Kendini bize uluslararası bir gözlemci olarak tanıtan anlatıcı bütün gününü gözlem yaparak geçiriyor. Hatta günün 48 saatini gözlem yapmaya harcadığını söylüyor. Anlatıcının yaptığı gözlem aslında bugün internetin hayatımıza girmesiyle bizim yaptığımızdan hiç de farklı değil. Bizler de her yaptığımızı paylaşıp diğer insanların hayatlarını izleyerek geçiriyoruz tüm zamanımızı. Kitapta da vurgulandığı üzere bunu bir röntgenci edasıyla yapmıyoruz. Kendimize tanıdığımız en büyük özgürlüğümüz olan 'gözlemcilik' adı altında yapıyoruz.

İnsanlar gerçekten de gözlemcilik yapsa dünya daha iyi bir yer mi olur bilemiyorum. Yine de kitaba bir şans verilebilir.


    “Gözlemcilik öylesine bir işti ki, insanın ondan kurtulması hiçbir türlü beklenemezdi. Bir kumaş, bir patates, bir soğan toplayıcısı istediği an işini bırakabilme özgürlüğünü elinde bulundurur. Dahası, bu adama, bu bırakma işinin, bir karla da üstesinden gelebilir. Hadi kar etmedi diyelim, bütün mallarını alış fiyatına ya da alış fiyatından biraz eksiğine satıp işin içinden kolayca sıyrılabilir. Gözlemci böyle değildir. O, işini bırakmak istese de bırakamaz. Gözlemci, her gün biraz daha batağın içine gömülür, her gün gözlemlerin dişlisine biraz daha parçasını kaptırır.”

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İnsan Dilinin İlk Kelimesi: 'Bekos'

-
Resim
Bir insan, doğduğu günden itibaren bir odaya kapatılıp kimseyle iletişime geçmeden büyürse kendi başına konuşabilir mi? Diyelim ki konuştu. İlk kelimesi sizce ne olurdu? Bu yazıyı yazmamda ve bu soruları sormamda bana ilham veren kitap Paul Auster'ın New York Üçlemesi'nin ilk kitabı olan "Cam Kent" oldu. Kitabı iki gün önce okumaya başladım. Kitap oldukça ilgi çekici bir polisiye romanı. Kitap incelemesini ayrıca yazacağımdan kitapla ilgili detayları hemen geçerek asıl konumuza gelmek istiyorum. Kitabın mevcut olaylar silsilesinde çok önemli bir karakterimiz var: Peter Stillman. Kendisi ilk konuşmaya başladığı andan itibaren ne olduğunu anlayamadan kalakalacaksınız. Önce otizimli olabileceğini düşündüm ardından başka yerlere gidiyor olaylar hayali karakterler mi şizofren mi çıkacak Peter ne diyor nee nasıl derkeeennn! Öğreniyoruz ki Peter babası tarafından yıllarca bir odada kendisiyle hiç bir iletişim kurulmadan tutulmuş. Elbette konuşamıyor uzun bir süre ve e...
Devamı

Ne İçindeyim Zamanın Ne de Büsbütün Dışında

-
Resim
Geçen pazar günü sahil şeridini takip ederek yakınlarımızdaki okyanus kıyılarını gezmeye karar verdik. Son durağımız Laguna idi. Sadece şu sahil böyleydi diğeri şöyle diye anlatmamı beklemiyorsunuzdur diye düşünüyorum. Anlayacağınız mevzumuz yine derin! Günlerdir Ali Rıza'yla konuştuğumuz ve bu yolculuğumuzda konunun hararet kazandığı bir meselemiz var: "zaman". Bu konuyu konuşabileceğimiz öyle çok alan var ki burada tek bir yazıda anlatıp bitirmem imkansız. O yüzden konuyu parçalar halinde anlatmaya çalışacağım. Bana öyle geliyor ki özellikle son yıllarda insanların tamamı bu zaman mefhumuna takmış durumda. Diziler, filmler, kitaplar... Her biri zamanın ayrı bir boyutunu ele alıyor ama muhakkak zaman konusunu tartışıyor. Zamanda yolculuk ediyor, zamanı verimli kullanma videoları çekip tavsiyelerde bulunuyor, kitaplar yazıyor; uzun yaşamanın sırlarını veriyor ya da bazıları alabildiğine bir romantizim içinde "ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında" ş...
Devamı

Liman Kitap & Kahve

-
Resim
    Herkese merhaba,     Dün Ankara'daydım ve hem Ankaralıların hem de Ankara'yı ziyarete gidenlerin bayılarak bahsettiği Liman Kitap'a gittim. Liman kitap&kahve hem kitap satın alabileceğiniz bir kitapçı hem de geniş menüye sahip bir kafe. Üst katında ayrıca bir okuma-çalışma salonu da oluşturulmuş. Çok kalabalık olduğu için oradan görüntü alamadım ama oldukça kullanışlı bir alan yaratılmış. Ben kahve ve çaylarını deneyimledim. İkisi de oldukça lezzetliydi. Sadece içecek değil tatlı ve ana yemek çeşitleri de bulunmakta. Fiyatlarına gelirsek bulunduğu bölge açısından oldukça kararında.     Kafe ve çalışma alanını başarılı bulurken kitaplar için çok da aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Popüler kitaplar arıyorsanız bulacağınızdan eminim. Fakat bir kitap arıyorum bulamıyorum ama "..." kitapçıda kesin vardır dediğimiz yerlerden değil. Böyle bir şeyi amaçladıklarını da düşünmüyorum zaten. Bu kadar çok öğrencinin bir arada olduğu Ankara için kesinli...
Devamı