Sütlaç
Çocukluğunu her gününde yeniden yaşayan,
tarçın kokulu koşuşturmacalarla büyüyen,
hala çocuk kalmayı başarabilen herkese ...
anneanneme yakın olsun diye
bulup buluşturduğumuz bir ev vardı,
giriş kat.
mutfak penceresi demir parmaklıydı.
annem iş yaparken ben de pencereye otururdum
hoop sallandırırdım ayaklarımı pencereden.
sonra başlardım bakınmaya.
karşı komşumuz Çiğdem Abla vardı
pencereye çıksa da laflasam diye .
ne konuşurdum acaba ah bir hatırlasam !
sütçümüz vardı bir de:
sütçü Memet Amca.
sabahları kapıya gelirdi: “süüüüttttt !”
annemle koşardım ben de kapıya
yapışırdım bacağına.
sütün tencereye dökülüşünü izlemek bile ne büyük heyecan !
Memet Amcanın sütü getirdiği ölçüden anlardım her şeyi.
süt büyük kapta geldiyse sütlaç günü !
bizim Memet Amcanın ineklerine ne oldu bilmiyorum
ama bizim evde süt fazla alınınca durum hep aynı.
Yorumlar
Yorum Gönder