2 Temmuz

2 Temmuz 1993.
Benim aslında bugüne dair söyleyecek çok ama çok şeyim var. Ben 2 Temmuz gününü dinleye dinleye, o tekbir sesleriyle yakılan insanların çığlığını içimde duya duya büyümüş çocuklardanım.
Ama şimdi bunlardan bahsetmeyeceğim.
Sormak istediklerim var sadece. Çok fazla 'acaba' ile başlayan cümlem var çünkü...
~
Madımak Otelini 'can' nedir bilmeden yakan sanıkları kimler savundu biliyor musun ?
Bugün o avukatlar ne işler yapıyor biliyor musun ?
Firar sanıklar nerede ?
Hala aramızda. Biliyor musun ?
Hatta daha neleri neleri aramızda biliyor musun ?
...
Senin için 33'ü alevi diye başlayıp, yanarak ve boğularak öldürüldüler diye biten bir cümleden ibaret olabilir 2 Temmuz günü.
Ama şunu bil ki bu acı bir mezhep meselesi değildir. Bu acı bir alevi meselesi değildir. Bu mesele bir inanç meselesi değildir.
Eğer ki dünyaya insan olarak geldiysen bu acı senin acındır.
Eğer bu acının gerekçesi olarak gösterilen dinin veya herhangi bir dinin inananıysan sor kendine:
Bu acı en çok senin acın değil midir ?
Hangi bir din hangi bir mezhep böyle bir katliama izin verir ?
Bu acı için söylenecek söz bitmeyecektir.
Başkalarından dinleme o günü, aç ve izle !
Kaç saniyesine dayanabileceksin ?
Oku bakalım kaçıncı cümlesinde insanlığın konuşmaya başlayacak ?
Kaçıncı cümlede içine yangınlar düşecek...